rozdział *21

***

-Tony, wszystko gotowe?

-Jasne, czekamy na was.

Pożegnała się z przyjacielem i odłożyła telefon. Jeszcze godzina i będzie mogła odetchnąć z ulgą, chciała żeby wszystko było idealne, a obawiała się że coś nie wypali. Spojrzała na swoje odbicie w lustrze, uśmiechając się pod nosem. Chwyciła torebkę i wymknęła się z domu, zresztą jak zawsze.

         Wyciągał właśnie sok z lodówki, gdy usłyszał dzwonek do drzwi. Niespiesznie przeszedł przez salon i otworzył. Jego oczy powiększyły się do rozmiarów dużej monety, widząc Jessie ubraną w obcisłą, srebrną sukienkę, zakrywającą niewiele ciała, w ręku trzymającą papierową torbę.

Zaśmiała się cicho z reakcji jaką wywołał jej wygląd.

-Nie sądziłam, że mogę jeszcze takie wrażenie na tobie robić.

Nie odpowiedział, tylko szerzej otworzył drzwi.

-A tak na marginesie – podeszła do blatu i nalała sobie szklankę wody, po czym odwróciła się w jego stronę, spoglądając na jego umięśnione ciało – zdecydowanie faceci powinni brać z ciebie przykład.

-Przyszłaś tak ubrana, żeby mi to powiedzieć? Mam nadzieję że ogoliłaś nogi.

-Ufasz mi?

-Zaczynam się bać..

-Obiecuje być delikatną. Chodź.

Był zdziwiony, zwłaszcza tym, że ciągnęła go do jego sypialni. Zastanawiał się co takiego wymyśliła gdy wyciągała z szafy ciuchy układając je równo na łóżku. Podobał mu się ten widok, ta swoboda z jaką odnajdywała się, nawet wtedy gdy grzebała w jego ubraniach. Lubił gdy pomagała mu w ubiorze, gdy krzątała się po jego kuchni, a najbardziej uwielbiał momenty gdy zakładała jego ciuchy i siadała na sofie by obejrzeć jakiś film. Ludzie lubią dziwaczne rzeczy. Zaśmiał się na dźwięk własnych myśli, nie przestając jej obserwować. Odsłonięte plecy kusiły go na tyle, że miał ochotę poczuć skórę palcami, i nie tylko palcami.

-Już, ubieraj się.

Głos zadowolonej z siebie przyjaciółki przywrócił go do rzeczywistości. Spojrzał na rozłożone na łóżku ciuchy i skrzywił się jedynie na widok białych adidasów.

-Nie krzyw się.

-Czarne spodnie, czarna koszulka i białe adidasy?

-Jak założysz białe bokserki to wszystko będzie pasować – parsknęła śmiechem.

-Założę jak mi z nimi pomożesz.

Podeszła do niego mrużąc oczy, na tyle sexownie, że bezgłośnie przełknął ślinę.

-Zobacz jak się do tego palę.

Wyminęła go, specjalnie ocierając się o jego tors. W takich momentach jak ten miał jej dość, nieświadomie go kusiła myśląc, że on czuje do niej to samo co ona do niego. Przyjaźń. Wziął głęboki wdech, odliczając do trzech by uwolnić się chociaż tego dnia od zmartwień i podszedł do łóżka. Nadal nie był zachwycony butami, ale postanowił jej zaufać. Wkładając na siebie koszulkę, usilnie próbował wymyślić po co to wszystko, przecież rano wpadła z czekoladową muffinką, w którą wbiła jedną świeczkę, więc teraz nie wiedział co o tym wszystkim myśleć.

W końcu wyszedł z sypialni i od razu napotkał jej rozradowane spojrzenie.

-One nie pasują – wskazał na adidasy.

-Dlatego mam to.

Podała mu torbę nie przestając się uśmiechać. W środku znajdowała się marynarka, biała, z poziomymi czarnymi paskami i czarnymi guzikami. Przeniósł na nią wzrok. Nawet nie starał się ukryć tego, że go zaskoczyła.

-Taką samą miał Matt Pokora.  

-Zwariuję przez ciebie kiedyś, nie chcę być jak jakiś koleś – skrzywił się.

-Proszę, chociaż ją przymierz.

-Cholera.

Nie mógł jej odmówić, nie, gdy patrzyła na niego błagalnym wzrokiem. W sumie to nie chciał robić jej przykrości. Nadal się krzywiąc, założył swój prezent i zaskoczyła go miękkość materiału. Zaskoczyło go też to, że dobrze się w niej czuł. Jednak nie to było najważniejsze, najważniejszy był wyraz twarzy Jessie. Była zachwycona.

-Ściągaj to, bo zaczynam mieć na ciebie ochotę.

-I myślisz, że teraz to zrobię? – uśmiechnął się zawadiacko.

-Wyglądasz zabójczo, a teraz czas na drugą część niespodzianki – wyciągnęła z torebki czarną apaszkę.

Dziwne, że w torebce wielkości portfela zmieścił się telefon, klucze a znając Jessie to jeszcze jakiś kosmetyk, no i ta apaszka czy chustka. Ale najdziwniejsze było to, że w tym momencie pomyślał właśnie o takiej błahej sprawie, dopiero potem dotarło do niego to, co chciała z tym zrobić. Uniosła ją delikatnie z niemym pytaniem, a on nie musiał odpowiadać, tylko pozwolił ją sobie zawiązać. Ufał jej bezgranicznie.

-Teraz tylko potrzebuje twoich kluczyków.

***

         Słyszał jakieś dźwięki, ale nic mu to nie przypominało, dźwięki do których w żaden sposób nie mógł przypisać miejsca. Równie dobrze mógł być wszędzie. Szczerze, to mało go to obchodziło. Był z dziewczyną w której się zakochał, która teraz trzymała jego dłoń, śmiejąc się w głos gdy tylko potykał się na nierównej drodze. Jej obecność dodawała mu w pewien sposób otuchy, może odwagi, bo przy Jessie trzeba było być odważnym. Nigdy nie wiadomo co mogłoby jej strzelić do głowy. Jej dłoń mocnej zacisnęła się na jego, gdy weszli do jakiegoś pomieszczenia, dźwięki z zewnątrz ucichły, więc musiało być to jakieś pomieszczenie. W końcu przystanęli, poczuł jej ciało delikatnie napierające na jego plecy, a zaraz potem jej oddech ogrzewający skórę na szyi.

-Wszystkiego najlepszego – wyszeptała ledwo słyszalnie.

Opaska opadła a jego oczom ukazała się masa ludzi, których znał, w tym i jego rodziców.

-WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!!!!! – krzyknęli chórem.

Nie wierzył w to co zrobiła. W to, że zrobiła to dla niego. widział twarze kolegów z którymi już dawno nie rozmawiał, koleżanek ze szkoły, ludzi, których ona nie znała, a zorganizowała to wszystko dla niego. Dostrzegł twarze rodziców, zwłaszcza matki, która zapewne widząc jego minę, uroniła łzy. Teraz ocierała je myśląc, że nikt nie widział. On widział. Chciał odwrócić się w stronę Jessie, ale kilka osób oblężyło go składając życzenia i serdecznie witając się, uniemożliwiając mu podziękowanie jej za prezent.

         Jessie siedziała przy barze, przyglądając się przyjacielowi. Przekrzykiwał się z jakimś rudzielcem, nie przestając się śmiać. Nawet muzyka nie była w stanie ich zagłuszyć. W dodatku był otoczony wianuszkiem dziewczyn, próbujących zwrócić na siebie jego uwagę. Zwróciła się w stronę barmana i zamówiła wodę, zaraz potem poczuła ciepłą dłoń na ramieniu i odwróciła się gwałtownie.

-Udało ci się..

-Gdyby nie pomoc Tony’ego byłoby mi ciężko z tymi wszystkimi ludźmi.

-Jestem szczęśliwa widząc uśmiech na jego twarzy i to wszystko twoja zasługa kochanie.

-To nie tylko moja zasługa pani Higgins, ale też lubię gdy się uśmiecha. Wtedy wszystko jest takie łatwe..

-Pasujecie do siebie..

-Pani Higgins.. – pokiwała palcem.

-No wiem, wiem. Denerwujecie mnie obydwoje.

-Zobaczy pani, w końcu Taylor znajdzie sobie kogoś odpowiedniego.

-Znowu rozmawiacie o mnie? – usłyszały za sobą głos chłopaka i obydwie spojrzały w tamtym kierunku.

Taylor stał uśmiechnięty od ucha do ucha obejmując je ramionami.

-Kochanie nie sądziłam, że masz taki gust – matka wskazała na marynarkę.

-To zasługa Jessie. Widzisz jak się o mnie troszczy?

-Nie wytrzymam z wami – wstała od baru i odeszła.

Wpatrywali się w znikającą sylwetkę jeszcze przez chwilę, Jessie z uśmiechem a Taylor z zaskoczeniem, wywołanym reakcją matki. Nic z tego nie rozumiał. Przysiadł obok.

-Co ja takiego powiedziałem?

-Mama bawiła się przed chwilą w swatkę.

-No i wszystko jasne, dolałem oliwy do ognia – zaśmiał się przysuwając bliżej niej – dziękuję. Dziękuję za to, że cię mam, że zebrałaś ich tu wszystkich..

-Nie udało mi się właśnie wszystkich, Tony mówił że Nate z chłopakami mieli jakiś obóz sportowy i nie mogli, myślałam też o Amber..

-O nie.. powiedz mi że..

-Nie, nie zaprosiłam, Tony chyba za nią nie przepada, a to on w większości układał listę gości.. jakoś mało znam twoich znajomych..

-Bo nie chcesz ich poznać, bo wymigujesz się od każdej imprezy.

-Wiesz że mi na tym nie zależy, dziwni ludzie tak mają – zaśmiała się trącając słomką kilka kostek w szklance.

-Zostawmy twoje udziwnienia w spokoju. W ramach podziękowań wymknijmy się, chciałbym coś ci pokazać.

-Ale teraz? To przecież twoja impreza, w dodatku urodziny.

-Zobacz – rozejrzał się – wszyscy świetnie się bawią.

-Za wyjątkiem kilku dziewczyn.

-Pomińmy ten drobny szczegół. Weźmiemy piwo i wyrwiemy się na jakiś czas.

-Nie piję, prowadzę.

-Prześpimy się u rodziców. Nie daj się prosić, zobaczysz nie pożałujesz.

Skinęła głową ze śmiechem. Wychodząc nie zauważyli uśmiechów na twarzach Lory i Richarda.

Gdy wyszli z klubu owiał ich delikatny wietrzyk, który wywołał gęsią skórkę na ciele Jessie. Nie czekała długo jak Taylor ściągnął marynarkę narzucając ją na jej ramiona. Wcisnęła dłonie w ciepły materiał.

-Trzymaj butelki i wskakuj na barana, w tych szpilkach daleko nie zajdziesz. I nie waż mi się dyskutować, to mój dzień – dodał widząc jak otwiera usta by zaprotestować.

Kilka minut szli śmiejąc się w najlepsze i opowiadając o rzeczach mało istotnych, aż wreszcie doszli do miejsca o którym mówił Taylor. Długi pomost wcinający się w pobliskie jeziorko oświetlony był przez małe lampki i wielką tarczę księżyca. Dodatkowo blask z pobliskiej restauracji, jak i dźwięki rozmów, muzyki, dodawały swoistego uroku temu miejscu. Chłonęła każdą sekundę tego obrazu i dopiero gdy Taylor zsunął ją ze swoich pleców, dopiero wtedy się odezwała.

-Umiesz mnie zaskoczyć – uśmiechnęła się siadając na deskach, bose stopy zanurzyła w przyjemnie ciepłej wodzie.

Chłopak poszedł w jej ślady i już po chwili oboje machali nogami rozchlapując wodę naokoło. Bawili się jak dzieci, ciesząc z takich właśnie momentów, oderwania od zmartwień, od dnia codziennego. Sami nawet nie zauważyli kiedy światła restauracji przygasły, żegnając ostatnich klientów. Towarzyszył im księżyc.

***

         Taylor ziewnął leniwie spoglądając na brata. Wpatrywał się w niego jakby co najmniej urwał się z jakiejś choinki, albo wyrosły mu czułka na czole. W pewnym momencie zaczął się nawet zastanawiać czy faktycznie czegoś nie ma, bo Tony wciąż milczał z szeroko otwartymi oczami.

-Powiesz coś wreszcie?

-A możesz powtórzyć?

-Dostarczą mi za tydzień Hayabuse.

-I ty mówisz to tak spokojnie? – poruszył się podekscytowany w fotelu upijając z butelki piwa.

-Tony, zapłaciłem za nią kilka miesięcy temu, więc ta pierwsze szaleństwo już u mnie minęło, teraz na nią czekam.

-Dlaczego dowiaduje się dopiero teraz?

-Nie chciałem, żeby w jakiś sposób dotarło to do mamy. Wiesz co ona mi zrobi jak się dowie? A tym bardziej jak się dowie na co wydałem część spadku po babci?

Chłopak zaśmiał się w głos kiwając głową. Doskonale wiedział dlaczego Taylor nic nie mówił. Gdyby ich matka dowiedziała się o tym, że jej syn kupił motor, była zdolna zadzwonić do dostawcy i odmówić zamówionego towaru. Miała jedno zdanie na temat szybkich motorów. Śmierć na kółkach. Obaj uwielbiali motory odkąd zaczęli jeździć na rowerach. Do dziś pamiętał ich obdarte kolana, łokcie, poobijane głowy. Zresztą matka też pamiętała, a nawet więcej. Przy każdej nadarzającej się okazji, takiej jak imprezy rodzinne czy przysłowiowe niedzielne obiadki, wypominała synom ich lekkomyślność i dziecięcą głupotę.

-No a Jessie?

-Co Jessie?

-Jak zareagowała?

-O niczym nie wie – odpowiedział niedbale, jakby niewiele go to obchodziło.

Tak naprawdę nie chciał by Tony zobaczył z jakim uczuciem wypowiadał jej imię, bo miałby z niego niezłe używanie, ale to nie zmieniało tego, że od dłuższego czasu zastanawiał się jak przyjaciółka zareaguje na motor. Nie mówił jej nie chcąc zepsuć niespodzianki. Brat o czymś zawzięcie opowiadał, jednak nie słuchał go myśląc tylko o tym, że musi wybrać się na zakupy by kupić odpowiednie stroje zarówno dla siebie jak i dla Jessie.

***

Zaparkowała tuż po drugiej stronie uliczki i spojrzała z niedowierzaniem na Taylora. Stał nonszalancko oparty o jakiegoś wściekle wyglądającego ścigacza, uśmiechając się szeroko. Ona chyba śniła. Tak, musiała, bo przecież miała przyjaciela, który był idiotą, ale nie sądziła że aż do tego stopnia. Wysiadła z auta trzaskając mocno drzwiami, jakby były czemuś winne i szybkim krokiem skierowała się w stronę chłopaka.

-Twój?

-Tak.

-Tobie do reszty odjęło rozum?

-Nie podoba ci się?

Przystanęła na chwilę i przyjrzała się uważnie nowemu cacku. Przejechała delikatnie palcem po błyszczącym, czarnym lakierze, po czym pokręciła głową. Złość w niej opadła, jednak nie podobała się jej ta cała fascynacja czymś tak groźnie wyglądającym.

-Jest piękny, ale.. – znowu pokręciła głową – to istne pchanie się do grobu, tak ci tam śpieszno?

Przyjrzał się jej uważnie. Była w pewien sposób smutna, przynajmniej tak mu się wydawało. Uśmiechnął się zadziornie.

-Chodź przebierzemy się i zabieram cię na przejażdżkę.

-Chyba zwariowałeś.

-Znasz mnie, jestem ostrożny i odpowiedzialny, nie pozwoliłbym żeby stała ci się krzywda więc mi zaufaj.

Nie odpowiedziała tylko ze zmarszczonym czołem weszła do budynku. Westchnął zrezygnowany, był pewny że pomysł z motorem przypadnie Jessie do gustu, jednak pomylił się. A to z kolei oznaczało, że nie zna jej tak dobrze jak mu się wydawało. Gdy wszedł do mieszkania dziewczyna wychodziła już z łazienki ubrana w białą zwykłą koszulkę i skórzane spodnie.

-Czy jest coś w czym nie jest ci do twarzy?

-Nie wiem, mam w dupie to jak wyglądam, w czym jest mi do twarzy a w czym nie – warknęła.

-Jessie – podszedł do niej bliżej – jesteś zła?

-Ja jestem wściekła, wściekła że jesteś taki lekkomyślny.

-Czy ty się o mnie martwisz?

-A czy to jest takie dziwne? Jesteś moim przyjacielem, to chyba normalne.

-Pogadamy na miejscu.

Z naburmuszoną miną wyminęła go. Przez całą drogę nie odezwali się ani słowem, jednak najważniejsze dla niego było to że pojechała, że miał ją przy sobie, że czuł jej ciało. Nawet teraz nie wierzył w to jak przyjaciółka zareagowała na motor, jak się wściekła. Mimo wszystko to uczucie, które zawładnęło jego umysłem gdy się wkurzyła było przyjemne. W końcu znaleźli się nad morzem. Powoli ściągnęła kask i rozejrzała się uśmiechając. Poszedł w jej ślady.

-I?

-Nadal twierdzę, że pchasz się do grobu, ale przyznam.. – zeszła z motoru – jeździ się tym cudownie.

-No widzisz? Nie będę szaleć..

-.. faceci lubią popisywać się przed laskami..

-Ja nie mam zamiaru tego robić.

Spuścił głowę nadal siedząc na swoim cacku, jego twarz na chwilę zasłoniły włosy, jednak widział jej nogi i doskonale wiedział, że stoi obok, ale jakoś nie miał odwagi na nią spojrzeć. Był zły na siebie, że pałał do niej uczuciem, którego nie potrafił okiełznać, że to wymknęło się spod jego kontroli.

-Nie chcę żeby coś ci się stało..

Serce zaczęło bić jak opętane, za sprawą tych kilku słów, za sprawą jednego wypowiedzianego zdania. Spojrzał na dziewczynę. Jej mina, jej niemy żal wypisany na twarzy nie pasował do scenerii w jakiej się znajdowali, a tym bardziej do promieni które bawiły się w poszczególnych kosmykach. Powinna być uśmiechnięta, a nie zła, z naburmuszoną miną.

-Nic mi się nie stanie, obiecuję.

-Nie dasz rady mi tego obiecać idioto.

-Będę ostrożny..

-Ehh.. – westchnęła tylko bo to nie miało najmniejszego sensu, ta rozmowa.

Skierowała swoje kroki w stronę morza, po drodze ściągnęła kurtkę i przejechała dłonią po włosach. Czułą powiew wiatru, czuła morską bryzę i grząski piasek tuż pod butami. To miejsce było cudowne, takim jakim je zapamiętała. Przystanęła przy brzegu i zmrużyła oczy, potrzebowała złapać oddech i przetrawić jakimś sposobem to wszystko co zaserwował jej Taylor.

Obserwował ją gdy odchodziła od niego, jej ruchy, jej ciało. Dopiero gdy usiadła na piasku wstał i poszedł w jej ślady. Usiadł tuż za nią obejmując ją ramionami, nawet się nie poruszyła, tkwiła w bezruchu, patrząc w jeden punkt przed sobą. I nagle odwróciła głowę. Była na tyle blisko, że bez problemu mógł ją pocałować, zatopić się w tej słodyczy, o której wciąż myślał, której pragnął. Wpatrywała się w niego tymi swoimi zielonymi oczami, jakby miała wyczytać coś z jego spojrzenia. Bał się, że mogłaby wyczytać jedno, dodatkowo był święcie przekonany, że na jego twarzy można było dostrzec wszystkie odcienie czerwieni, jednak Jessie najwidoczniej to nie interesowało.

-Obiecaj mi głupku, że będziesz ostrożny.

Przytulił ją mocniej do siebie.

-Obiecuję.

***

-Jedziemy gdzieś?

-Jeszcze tydzień temu, wyzywałaś mnie od idiotów pakujących się do grobu, a teraz sama wyciągasz mnie na wycieczki?

Spojrzał zadziornie na uśmiechnięta dziewczynę siedzącą na motorze, zapinała kurtkę pod samą szyję nie wypuszczając z dłoni kasku.

-Bo się w niej zakochałam.

Poklepała ją po siedzeniu jakby była jakimś psiakiem, który zasłużył na pochwałę. A on wpatrywał się w nią nie mogąc oderwać wzroku, doszło do tego że zaschło mu w gardle. Czarno-żółty kostium idealnie opinał jej ciało, powodując że dosłownie płonął w środku.

-Sexownie na niej wyglądasz.

-Tak jak na większości rzeczy – uśmiechnęła się promiennie związując niedbale włosy, by móc je wsadzić pod kask.

-Możesz sprawdzić jak wyglądałabyś na mnie.

-Już sprawdzałam, na tobie nie wyglądam sexownie.

-Możemy sprawdzić jeszcze raz, przekonasz się że jesteś w błędzie – zaśmiał się głośno, siadając tuż przed Jessie.

-Sex z tobą? Pomarzyć możesz.

-Nawet nie wiesz jakie mam marzenia i fantazje..

-..i błagam niech to zostanie w twojej głowie, tam mogę rozkładać przed tobą nogi, ale w rzeczywistości nic z tego.

-W fantazjach nie rozkładałaś jeszcze nóg, ale dzięki za pomysły. Mogę teraz to sobie wyobrazić?

Uśmiechnęła się i założyła kask, poszedł w jej ślady.

-Możesz ruszać.

-Fantazjuję. Przeszkadzasz mi Hawks.

-Przestań zboczeńcu jeden, nawet twoja Haya nie pomoże ci w urzeczywistnieniu twoich erotycznych zapędów.

Jak na zawołanie z rur wydobył się groźny ryk, była dzika, to musiała Taylorowi przyznać. Wręcz mogła przyznać, że była cholernie dzika.

-Nazwałaś mój motor? – zaśmiał się – nazwałaś.. jak? Haya?

-Czepiasz się Higgins. Jedź, bo cały dzień zejdzie nam na staniu w miejscu.

-Póki pamiętam, rodzice chcieli, żebym przywiózł cię do nich za dwa tygodnie w weekend, co ty na to?

-Jest rocznica..

-To pojedziemy kiedy indziej – przerwał jej, wiedząc że na jej twarzy mógłby pojawić się cień smutku – teraz możemy jechać, tylko trzymaj się mnie mocno, żebym mógł dalej fantazjować.

-Głupek.

Wreszcie ruszyli i na twarzy dziewczyny pojawił się szeroki, szczęśliwy uśmiech.

         Godzinę później stanęli przy barze ‘Wild Luke’ . Ten zielony, rażący napis z jakimś ludzikiem obok nie zachęcał do wejścia i wypicia nawet wody w środku. Patrząc na szyld, można było pomyśleć że ten cały Luke ma jakieś powiązania z zielonym ludzikiem, w sumie z kosmitą. Brakowało tylko latającego talerza na dachu i kelnerek ubranych w srebrne stroje z czółkami na głowie. Jednak dla osób takich jak Taylor czy Jessie, ten lokal był czymś w rodzaju azylu. Oboje dokładnie pamiętali kiedy wynaleźli bar. Kilka miesięcy temu, przejeżdżali obok, widząc kilka błyszczących, sportowych samochodów i motorów, postanowili zajrzeć, tak zostało do teraz. Teraz także stało tam kilka motorów. Weszli do środka. I tu całe wrażenie kosmitów, spodków i wszystkiego, o czym myśleli widząc szyld wyparowywało.

Podłoga z ciemnego drewna odbijała się w barze z czarnego, idealnie wypolerowanego szkła, przy którym stały seledynowe barowe krzesła. Tuż przy barze po lewej stronie znajdował się dosyć pokaźny grill, teraz skwierczały tam hamburgery i jakieś steki, dające tak intensywny zapach, że ślina naciekła jej do ust. Po prawej zaś stronie stały dwa stoły bilardowe, kilkanaście okrągłych stolików i szafa grająca, oczywiście w kolorze seledynowym. Wszystko to łączyło się w tak dobraną całość, że aż chciało się tu wracać. Uśmiechnęli się do ogromnego faceta za barem, zajęli jeden z wolnych stolików i Taylor poszedł zamówić ogniste hamburgery. Były tak ostre że potrzebowali dwóch szklanek wody by udało im się go zjeść, ale dla nich był on swoistego rodzaju tradycją, czymś związanym z tym miejscem.

Po chwili chłopak zjawił się z dwoma szklankami i dużym dzbankiem wody.

-Jesteś gotowa?

-Jesteśmy idiotami..

-Mów za siebie Hawks – zaśmiał się – no ale dokończ myśl.

-Czas już chyba na wymianę ciebie.

-Widzę, że nie rezygnujesz z postanowienia, odkąd się poznaliśmy spławiasz mnie, a ja wierny jak pies tkwię przy tobie.

-Bo prawdziwa miłość kochanie wymaga poświęceń z twojej strony..

To żadne poświęcenie. Uśmiechnął się, opierając wygodnie.

-Masz rację, więc wybij sobie z głowy wymianę mnie na kogoś innego.

-Teraz? Czy mogę wybić sobie to później. A tak a propos, zostajemy tu na noc? Napijemy się piwa, podenerwuję cię – oparła brodę na dłoni wpatrując się w niego z uśmiechem.

Zaskoczyła go tym, mógłby powiedzieć, że trochę, ale skłamałby. Rzadko zdarzały się takie chwile, kiedy ona proponowała zostanie gdzieś na noc, więc gdy teraz z szerokim uśmiechem proponowała nocleg, zdziwił się. Dodatkowo dochodził fakt, że pragnął spędzać z nią każdą minutę, czy w dzień czy też w nocy, z drugiej strony pragnął zapomnieć o uczuciu. Ale widząc ją taką radosną, z wesołymi chochlikami w tęczówkach nie mógł się napatrzeć, a przede wszystkim nie mógł odmówić, nie potrafił.

-Jeden pokój?

-I jedno łóżko, jakoś przyzwyczaiłam się do spania z takim zboczeńcem.

-Kiedyś możemy spróbować czegoś innego Hawks.

Parsknęła śmiechem, a on poczuł dziwne ukłucie. Czego się spodziewał zgody a może propozycji? Przecież to było idiotyczne. Jessie zawsze będzie traktowała go jak przyjaciela. Tylko i wyłącznie przyjaciela.